Πέντε άξονες για την ανάπτυξη
Είναι γεγονός ότι η οικονομική κρίση μας έχει οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο επίτευξης βραχυπρόθεσμων στόχων που εκτείνονται από την εκταμίευση της επόμενης δόσης μέχρι το κλείσιμο της αξιολόγησης. Βραχυπρόθεσμοι στόχοι που και αυτοί δεν επιτυγχάνονται στο χρόνο που απαιτείται λόγω της τακτικής της ελληνικής κυβέρνησης «παίζουμε καθυστερήσεις …………. μέχρι την τελική υποχώρηση».
Η ανάλωση όχι μόνο του οικονομικού επιτελείου αλλά ολόκληρης της κυβέρνησης σε αυτούς τους στόχους χαρακτηρίζει και τον τελείως αντιαναπτυξιακό χαρακτήρα της πολιτικής που ακολουθείται σήμερα. Γιατί αν και όλοι μιλούν για την περιβόητη ανάπτυξη, τα μέτρα που υιοθετούνται, η έλλειψη γενναίων πρωτοβουλιών και η εκ του αποτελέσματος αποκάλυψη της πλήρους άγνοιας του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί και μπορεί να αναπτυχθεί περαιτέρω η πραγματική οικονομία ή ο σκόπιμος εγκλωβισμός λόγω ιδεολογικών εμμονών, τορπιλίζουν στην πράξη εν τέλει κάθε ελπίδα εξόδου από την κρίση.
Τα παραδείγματα είναι πολλά:
Η παντελής έλλειψη βούλησης για επενδύσεις ή –και αυτό πρέπει να επισημανθεί- το φαινόμενο της εκ των έσω προσπάθειας υπονόμευσης επενδύσεων που ξεκινούν, με κορυφαία παραδείγματα την περίπτωση αξιοποίησης του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό, το Γκολφ Αφάντου στη Ρόδο κ.α.
Επίσης, η υπερφορολόγηση σε όλους τους τομείς με έμμεσους (οι πιο άδικοι φόροι) αλλά και με άμεσους φόρους. Από πού να ξεκινήσω; Από το παγκοσμίως πρωτότυπο σύστημα εισφορών με βάση έσοδα περασμένων ετών με πλήρη άγνοια των επιπτώσεων σε εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες και επιχειρήσεις, τον ΕΝΦΙΑ, το ΦΠΑ, τους ειδικούς φόρους στο κρασί και στον καφέ που πλήττουν εκατοντάδες επιχειρήσεις που στηρίζουν τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα αλλά και τους πολίτες; Η κυβέρνηση φαίνεται να έχει αρκετή φαντασία στην εύρεση τρόπων περαιτέρω μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος νοικοκυριών και επιχειρήσεων οδηγώντας την χώρα σε οικονομική ασφυξία. Ταυτόχρονα, η έλλειψη χρηματοδότησης από το χρηματοπιστωτικό τομέα ακυρώνει ή αναβάλλει επενδυτικά σχέδια υγιών επιχειρήσεων και την ανάπτυξη νέων επιχειρηματικών ιδεών.
Το πλαίσιο εξόδου από την κρίση είναι σαφές και είναι αυτονόητο για τους μη έχοντες ιδεολογικές εμμονές και αγκυλώσεις ή δραχμικές φαντασιώσεις. Το πλαίσιο αυτό εδράζεται σε πέντε άξονες:
Πρώτος άξονας: η δραστική μείωση φόρων με στόχο την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων με κίνητρα σε εξαγωγικές επιχειρήσεις.
Δεύτερος άξονας: η δημιουργία φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος και κινήτρων στους τομείς που διαθέτουμε πλεονέκτημα, όπως ο τουρισμός, η ενέργεια και ο πρωτογενής τομέας. Τα κίνητρα δεν πρέπει να είναι μόνο χρηματοδοτικά αλλά και θεσμικά – νομοτεχνικά για τη διαμόρφωση ενός σαφούς και σταθερού πλαισίου μέσα στο οποίο οι επενδυτές μπορούν να δραστηριοποιηθούν με ασφάλεια και οι επιχειρήσεις να αναπτυχθούν υγιώς δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και προστιθέμενη αξία για την χώρα.
Τρίτος άξονας: επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και της ενίσχυσης της προσπάθειας δημιουργίας πηγών εσόδων στην οικονομία και μείωση της ανεργίας. Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν αποτελούν ιδεολογική εμμονή της φιλελεύθερης παράταξης, αποτελούν αναγκαιότητα για την έξοδο της χώρας από την κρίση αλλά και για τη μελλοντική της ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, η δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων που θα καταστήσουν τη χώρα νέο κέντρο επιχειρηματικότητας, είναι περισσότερο αναγκαίες από ποτέ. Την ώρα που πόλεις κρατών μελών της Ε.Ε. διαγκωνίζονται στην προσέλκυση επιχειρήσεων που αναζητούν νέα έδρα μετά το BREXIT, η χώρα μας πρέπει να είναι παρούσα ιδιαίτερα στον τομέα της ναυτιλίας, του τουρισμού, των logistics κ.α.
Τέταρτος άξονας: αφορά στην ενεργό και όχι φοβική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας προς όφελος της κοινωνίας και της οικονομίας. Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους σε αυτή τη χώρα ότι, όταν δεν εκμεταλλευόμαστε τη δημόσια περιουσία, την απαξιώνουμε και χαμένοι είμαστε όλοι! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις.
Πέμπτος άξονας: αφορά στη στήριξη καταξιωμένων επιχειρήσεων αλλά και νέων επιχειρηματικών ιδεών μέσω της παροχής ρευστότητας με ειδικά χρηματοδοτικά προγράμματα. Παράλληλα, θα πρέπει επιτέλους να συνδέσουμε τις επιχειρήσεις με την έρευνα και ανάπτυξη καθώς και την τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως συμβαίνει στις χώρες του δυτικού κόσμου. Με αυτό τον τρόπο, θα δημιουργήσουμε προστιθέμενη αξία, θα βοηθήσουμε στη μείωση της «φυγής του ανθρώπινου κεφαλαίου» ή «brain drain» όπως ονομάζεται και θα συμβάλλουμε στη διατήρηση της προσφοράς της ακαδημαϊκής κοινότητας σε υψηλό επίπεδο .
* Ο κ. Αιμιλιανός Ευαγγελινός είναι πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας.